04 marca 2022
Fale Elliotta - Płaska pojedyncza
Korekta Płaska pojedyncza
Korekta płaska to boczna, trójfalowa struktura korekcyjna oznaczona A-B-C (tak samo jak w przypadku Zygzaka). Głównym celem tej korekty jest ruch boczny i „zyskiwanie na czasie”, w przeciwieństwie, do Zygzaka którego głównym celem jest głębsze skorygowanie ceny w krótszym czasie.
W korekcie płaskiej A-B-C, fale A i B dzielą się na trzy i są zawsze falami korygującymi, a fala C dzieli się na pięć i jest zawsze falą napędzającą. Dlatego korektę płaską nazywamy strukturą 3-3-5. Fala B powinna znosić co najmniej 90 procent fali A. W ramach korekty płaskiej fala B może utworzyć nową skrajną cenę poza początkiem fali A. Jest to kolejna bardzo ważna różnica między zygzakami a korektami płaskimi. W ramach korekty płaskiej, końcowa Fala C musi kończyć się co najmniej na terytorium cenowym fali A, ale bardzo często kończy się poza końcem fali A.
Istnieje wiele odmian korekty płaskiej z których trzy podstawowe zostaną omówione teraz. Podstawowe typy korekty płaskiej, to: regularna, rozszerzona (nieregularna) i pędząca.
W korekcie płaskiej regularnej, fala B kończy się mniej więcej na tym samym poziomie, co początek fali A (90% ÷ 105% zniesienia fali A), a fala C kończy się nieco za końcem fali A.
W korekcie płaskiej rozszerzonej (nieregularnej) fala B kończy się poza początkiem fali A (więcej niż 105% fali A), a fala C kończy się zdecydowanie poza końcem fali A. Korekta Płaska nieregularna (expanded flat) jest najpopularniejszym rodzajem korekty Płaskiej.
W korekcie płaskiej pędzącej fala B kończy się poza początkiem fali A (więcej niż 105% fali A), ale fala C nie dociera do końca fali A. Korekta Płaska pędząca (running flat) jest rzadkością.
Wskazówka: Podział fali A na pięć pod-fal lub trzy pod-fale podpowiada, czy rozbudowująca się korekta może być zygzakiem (gdzie fala A musi podzielić się na pięć pod-fal) czy korektą płaską (gdzie fala A musi podzielić się na trzy pod-fale).